Hashing in Grenada: A fun Hiking Experience
“Can I get all of the virgins down in front!” Nick and I both looked at each other, certain that we weren’t virgins in the conventional sense, but soon realized that yes, we were virgins when it concerned Hashing.
The Hash house Harriers are an international group of social runners and walkers. it all started in 1938 in Malaysia when colonial British soldiers chose they needed to run off the booze and excess food they consumed during the weekend. The group in Grenada have been meeting every Saturday because 1985 to participate in a run/walk through some wonderful jungle and stunning terrain. This type of exercise is called “hashing” and the participants are called “hashers”.
This is a terrific way to stay fit, be part of a fun group and be introduced to some unknown parts of the island. It’s certainly one of the most distinct things to do in Grenada. It’s also the ideal way to undo all of the cleansing you did during the hash by enjoying ice-cold beers at the end. In fact, it’s practically mandatory with a slogan like this one:
This was our first hash because we started living in Grenada 5 months ago, and when we pulled up at the starting point (which we learned is always a rum shack) and saw the big group of people, the blaring music and the delicious local food being prepared, we knew we had been missing out!
☞ searching for accommodation options? check out mount Cinnamon Grenada, a highly rated boutique hotel on the island.
We made our way towards the stage as the Hash Master gave a speech and explained the guidelines to us virgins.
Rule #1 – If you’re wearing new shoes, you pay the price for being a “newbie” by having to drink a whole beer out of your shoe! fortunately they didn’t notice Nick was wearing his new keen hiking boots or he’d have to hike with beer squishing around in his shoe, which was the fate of one unsuspecting hasher who had to do just that.
Nice boots!
Rule #2 – No picking any fruit along the way or taking any shortcuts! If so, you’ll be penalized at the end by receiving a “down-down” (typically you have to get down on your knees and drink a full, warm beer out of a bucket)
Rule #3 – Dogs should be on leashes, and the leashes should be attached to a hasher.
After a the explanation, the 100 or so hashers took off! There were two trails, one for runners and one for walkers. We chose we wanted the best of both worlds and chose to walk on the runner’s trail.
As with all hashes, this wasn’t a well-worn trail and in purchase to figure out where we needed to go, and which trails to take, we were to follow piles of shredded, white paper, which acted as markings along the route. sounds easy enough, right? Well, throughout the trail whenever there was a T-junction, we would find a big circle of paper, rather than just a pile. This implied that there were two ways to go and we had to choose the appropriate one! If we ended up on the wrong path we’d arrive at an “X” and we’d have to go back to the junction and continue on the best one.
Hmm, which way?
There are some essential sayings that one should know during a hash:
“คุณหรือไม่?!” – shouted up ahead to fellow hashers if you’re lost or feel as though you’re on the wrong trail (we yelled this much more than once during the day!)
การตอบสนอง:
“On, On!” – implying yes, you’re on the best trail, keep going!
“Checking” – if you’re checking to see if the trail is correct.
หรือ
“On Back” – if you’ve taken the wrong path.
It was pretty funny to hear people yelling out from the bush during the hike, with the locals from the various neighbourhoods smiling and laughing at us.
We passed by crumbling buildings overgrown with twisting vines, stunning wooden homes and through various banana and nutmeg plantations. We laughed with local children, fought off stray dogs and mingled with farmers and their livestock. but above all, we sweat! The humidity was so high that even if we were standing still, we were dripping with perspiration.
Inquisitive girls view from the window
I couldn’t even count the amount of piles of paper we passed by, or the amount of times that we were uncertain of the route, which made it all the much more fun! spare canine was loving the new adventure just as much as we were…until we arrived at the river bed. For whatever reason, he hates the water. We thought it was a river crossing, implying he would only have to get his paws wet one time.
It turned out that the riverbed was a whole section of the hike! After slipping a couple of times on the rocks and walking in water as deep as his belly, spare had had enough (and we can’t blame him, we wanted him out of there too). Nick and I sEarched สำหรับเส้นทางอื่นและจบลงด้วยการพบกับเส้นทางเดินของ Walker ซึ่งเกิดขึ้นได้ว่าปราศจากน้ำ!
สำรองอย่างระมัดระวัง!
การเดินทั้งหมดนั้นงดงามด้วยทิวทัศน์ที่ยอดเยี่ยมของพื้นที่เพาะปลูกและมหาสมุทรแอตแลนติก หลังจากเดินประมาณ 2.5 ชั่วโมงหัวเราะและเพลิดเพลินกับ บริษัท ของเพื่อนใหม่ของเราเรากลับมาที่ Rum Shack …เพียงเพื่อตระหนักว่าพวกเราทั้ง 6 คนตายไปแล้ว (หรือที่รู้จักกันในชื่อ“ DFL” ใน Hash Lingo!) ในที่สุดไม่ใช่ก่อนหน้าผู้สูงอายุหรือเด็ก ๆ เราเป็นคนธรรมดา เรามีช่วงเวลาที่ดีในการทำทุกอย่างโดยที่เราไม่ได้ตระหนักว่าเราจะไปช้าแค่ไหน
ทิวทัศน์อันงดงามระหว่างแฮช
เมื่อมาถึงเรามีความยินดีกับน้ำมันลงซึ่งเป็นอาหารในท้องถิ่นของเนื้อสัตว์เกี๊ยวขนมปังผลไม้และผักใบเขียวและจิบเบียร์บางตัวก่อนที่จะได้ยินอีกครั้ง“ หญิงพรหมจารีทั้งหมดขึ้นไปด้านหน้าโปรด”
ได้รับคำพูดและเราได้รับใบรับรองตลกเพราะเสร็จสิ้นแฮชครั้งแรกของเรา มือใหม่ของเราทุกคนวางไว้อย่างดีสำหรับกล้องและโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้าล้วนถูกล้อมรอบไปด้วยเพื่อนร่วมงานที่พ่นเบียร์เรา! นิคกับฉันอ้าปากของเรา แต่ไม่ได้รับอะไรมากไปกว่าจิบ
ฉลองการสูญเสียความบริสุทธิ์ของเรา!
เราทั้งคู่มีความสุขที่ได้สูญเสียความบริสุทธิ์แฮชของเราในเกรเนดาและการพ่นด้วยเบียร์ที่เราต้องการในตอนท้ายของการเดินไกลเป็นจุดสิ้นสุดที่เหมาะสำหรับวันที่ยอดเยี่ยมในสวรรค์
คลิกที่นี่เพื่อดูบทความเพิ่มเติมจาก Grenada
ชอบมัน? ขามัน! ?
ข้อจำกัดความรับผิดชอบ: แพะบนท้องถนนเป็นผู้ร่วมงานของ Amazon และยังเป็นพันธมิตรสำหรับผู้ค้าปลีกรายอื่น นี่หมายความว่าเราได้รับค่าคอมมิชชั่นหากคุณคลิกลิงก์ในบล็อกของเราและซื้อจากผู้ค้าปลีกเหล่านั้น
